Vader Jacob en Stiphan

Daar gaan we weer....net even een hapje gegeten met een heerlijk alcoholvrij biertje...heerlijk na een dag hard werken! We knappen ervan op en dus nog energie voor ons reisverslag

Ineke heeft zich vanmorgen over het naaien van de tijk over de matrassen ontfermd - helemaal haar specialiteit!! We hebben nl een matras van 160 x 200 meter verdeeld voor 2 dametjes hier: 1 voor de bedlegerig mevrouw en 1 voor het mevrouwtje dat in het kippenhok woont en op isolatie plaatjes ligt.

Jan en Wim stonden voor de opdracht om bij vader Jacob zijn betonnen trap te verbreden en meer tredes te maken zodat hij niet meer zulke grote stappen hoeft te maken en weer normaal naar buiten kan.

Jacob, met een enorme blaffende hond aan de ketting( die ze hier bijna allemaal hebben). Hondje laat steeds heel eng al zijn blote tanden zien. Jacob heeft zijn mond vol gouden tanden en heeft pretoogjes. Beetje argwanend naar die Hollanders - helemaal als ik zijn kamer en bijkeuken kom witten - want dat was zijn wens.

Een zeer opgeruimd erf: ijzer bij ijzer- hout bij hout en betonblokken bij betonblokken. Leuk om te zien dat hij Jan en Wim dan steeds wenkte: kom even hier kijken - heb je hier nog iets aan? Toen de mannen lekker aan de gang gingen, kreeg ik ook het genadig knikje JA, ga maar verven. Hij knikte goedkeurend dat ik het goed deed , deed zijn colbertje aan en ging wijn voor ons halen. Wim mocht voorproeven of het geen loeisterke drank was. Zodoende zaten we om 11 uur lekker gastvrij aan de troebele wijn.

Ieder gezin verbouwd wijn...en maakt wijn. Moldovie is er beroemd om , ook om zijn wijngaarden en proeverijen.

Stiphan is in en in triest! Een vreselijk vervuild huis...veel zand in huis...een ongelijke vloer van deels beton, deels zand/ leem met kuilen erin.

3 grote kamers in het huis. Zijn wens was om 1 kamer te behangen...want het behang lag er al. En ivm zijn halfzijdige verlamming wilde Hij een sterke armleuning tegen het huis aan zodat hij zich omhoog kon trekken als hij van buiten naar binnen wilde. Terug ging hij achterstevoren de trap af. Ook hier weer traptreden van zeker 30 cm !! . Gelukkig zat de ijzeren constructie maken bij Jan en Wim mee en konden zij ineke en mij helpen met het behang afmaken.

Flinterdun papier - haha dunner als wc papier maar muren die scheef en verdikt waren door stro/leembulten en cement-smeeringen.

Stipham is echt heel arm, heeft bijna niets in huis, 1 vork en 1 lepel. Moest ik die vork ook nog gebruiken om behanglijm te maken.

Als we de muur en het behang beide insmeert met lijm was het te doen maar het was zeker niet makkelijk.

Op tafels en kastjes ligt meestal een zeiltje...vaak te vies om aan te pakken. Ook stiphan kreeg overal nieuwe zeiltjes en was daar zichtbaar blij om. De muizenkeuteltjes lagen overal.

We hadden een ook een stoel voor hem gekocht met een zacht zit- en rugkussen , een nieuwe joggingbroek, deken en thermoblouse.

Zijn bank was ook zijn kledingkast maar door zijn slechte gezichtsvermogen was dit 1 puinhoop geworden.

Toen ik de grote warboel ordende: broek bij broek en trui bij trui, bleek dat hij nog voldoende kleding had - dus kreeg de thermoblouse een andere bestemming.

Zoals bijna iedere keer is de buurt steeds erg nieuwsgierig. Geen wonder als daar ineens Nederlandse bussen in je ' straat' staan. Dus kwam de buurvrouw controleren en aanwijzigingen geven hoe Ineke moest plakken. Het raam moest dicht en dat klopt ook wel maar de hitte en de stank maakte dat wij toch maar het raam opendeden.

Morgen nog even dit werk kontroleren en door na mw Kippehok. Ook in de kerk zijn er nog wat families die onze hulp vroegen dus dat gaan we morgenmiddag inventariseren.

De sociale kantine vroeg ook of we hun buitenmuur een leuk.kleurtje konden geven. Leuk dat mensen durven vragen...het wordt bekend dat we hier zijn. Vandaag zei iemand goedemorgen! Bleek dat hij in Rotterdam gewerkt had. Leuk om hem even de hand te drukken en te praten.

Mensen zijn of heel vriendelijk of wat nors/ kort. Net Nederlanders ....;)

Groetjes!!